De aandoening van deze tijd: het idee dat ons leven altijd leuk moet zijn.

Uploaden maar!

Vakantiefoto's, partypics, onze nieuwste aankoop.

We kijken erna en denken: mijn leven ziet er toch best leuk uit...

Komen je gevoelens altijd overeen met het beeld dat je naar buiten brengt? Vast niet altijd en je bent niet de enige.

In de wandelgangen op werk of school maken we vlug contact door elkaar te begroeten met: hé alles goed?

Ik ken maar weinig mensen waarbij daadwerkelijk alles goed is. We geven een sociaal wenselijk antwoord omdat we liever niet zeggen dat er dingen niet goed gaan. Tijdens onze lunchbreak spenderen we tijd op onze smartphones, maken vergelijkingen met de buitenwereld van andere mensen en vragen ons aan het einde van de dag af waarom we ons ontevreden en ongelukkig voelen?

Door mijn werk tijdens de week van de eenzaamheid ben ik nog meer geïnspireerd geraakt om me verder te blijven inzetten voor mensen die met eenzaamheid kampen en opzoek zijn naar verbinding. Tijdens deze campagne heb ik ervaren dat kwetsbaarheid en open praten over je gevoel onwijs mooie dingen teweeg kan brengen. Toch doen we dit veel te weinig en zie ik dat mensen telkens te druk bezig zijn met hoe leuk het leven vooral moet zijn....of moet lijken.

Psychiater Dirk de Wachter benoemt het de ziekte van deze tijd in zijn Brainwash Talk:

'Het idee dat ons leven leuk moet zijn en dat terwijl juist tegenslag ons zoveel kan leren. Wat is er aan de hand in dit leven, dat ogenschijnlijk zo goed is? We hebben in Nederland geen grote hongersnood, geen epidemieën waar hele bevolkingsgroepen aan sterven en materieel hebben we het in onze geschiedenis nog nooit zo goed gehad als nu. Waarom zijn we zo vermoeid, nemen we zoveel pillen en heeft iedereen een diagnose?'

De poppenkast

De visie van Dirk de Wachter inspireerde me om over dit thema te gaan schrijven.

We willen allemaal gelukkig zijn en hebben allemaal weleens bewust of onbewust in onze eigen poppenkast geleefd die leuk, leuk, leuk aan de wereld wil voordragen. We kiezen een masker en nemen een een rol aan om de werkelijkheid te verbloemen.

Scrollend door instagram vraag me af: waar kijk ik naar?

Ik zie zoveel glimlachende, gelukkige mensen, de mooiste plekken op aarde waar we met ons rugzakje staan, de meest toffe feesten waar we in onze fancy outfits shinen, maar welk verhaal schuilt er achter het masker van die vrolijke pop? Hoe kunnen we echtheid onderscheiden als we alleen maar maskers zien?

Geluk? Wat is dat precies?

Geluk is een onbedoeld bijeffect. Een gevoel dat je zomaar kan overvallen als je iets doet dat goed is voor je welbevinden. Geluk kun je zien als een cadeautje. Je kunt het niet voor eeuwig vasthouden, als je dat denkt stel je keer op keer teleur. Er is sinds een jaar of twintig een hele stroming in de wetenschap ontstaan die zich bezighoudt met dit onderwerp: de positieve psychologie.

Positieve psychologie is niet hetzelfde als “altijd positief denken”. Narigheid, woede en verdriet horen net zo goed bij het menszijn. Aan de andere kant: we weten inmiddels zoveel over de kracht van positieve gevoelens, en de effecten ervan op onze gezondheid en relaties dat het zonde zou zijn om die inzichten te laten liggen. Voor duurzaam levensgeluk twee dingen nodig: plezier en voldoening.

Plezier zit in het vermogen om te genieten. Voldoening is het gevoel dat je een zinvol leven leidt omdat je goed bent in wat je doet, je verbonden bent met de mensen om je heen en een zekere mate van vrijheid ervaart in je levenskeuzes. Deze twee ingrediënten hebben we dus allemaal nodig om geluk te ervaren, maar de manier waarop we geluk ervaren is niet voor iedereen hetzelfde. We kunnen hierin twee groepen mensen onderscheiden. Er zijn mensen die over het algemeen tevreden zijn, minder extreem geluk ervaren en bijna nooit extreem ongelukkig zijn. De andere groep kan extreme geluksmomenten ervaren, maar ook extreme ongelukkige momenten. Bij deze groep verloopt het meer in pieken en dalen. Mensen die een periode van ongeluk en intens verdriet hebben ervaren komen er na een tijd vaak achter wat echt de moeite waard is in het leven. Het gevoel van mooier en beter te moeten zijn dan andere kan vervagen en men kan zich makkelijker gelukkig gaan voelen om kleine dingen die men bijvoorbeeld al heeft. Verdriet kan ervoor zorgen dat geluk laagdrempeliger en makkelijker te bereiken wordt. Geluk zit ook in aanleg en is deels genetisch bepaald. Sommige mensen zullen dus makkelijker geluk ervaren en tevredener zijn dan andere mensen.

De lastigheid van het leven is een puzzel.

Je kunt niet bepalen wat er op je pad komt, maar je kunt tot op grote hoogte wel beslissen hoe je ermee omgaat. Als je krampachtig op zoek gaat naar geluk, dan vis je achter het net. Vervelende gebeurtenissen komen op je pad omdat ze je iets willen leren, door ze te ontwijken en te doen alsof er niets aan de hand is, verlies je de echte geluksmomenten.

'Waarom overkomt mij dit?'

switchen naar

'Wat kan ik van deze situatie leren?'

Het leven is een puzzel: zoeken, proberen, veranderen. Soms denk je dat je het missende puzzelstukje hebt gevonden, maar wordt je teleurgesteld omdat het niet past. Dan kun je balen, opgeven, stoppen met zoeken, klagen over hoe iets niet aan je verwachting heeft voldaan. Maar eerlijk, wat schiet je er mee op? De switcht naar: hoe kan ik het de volgende keer anders doen, zal je helpen om de puzzel passend te maken.

Leg je de focus op streven naar het geweldige eindresultaat van jou puzzel?

Of geniet je van het proces: zoeken, proberen, veranderen, zien en leren.

Door de focus op het eindresultaat te leggen zul je nooit volledig in het moment kunnen leven, en dus nooit volledig kunnen genieten van de kleine dingen. Geluk ligt in het NU. Geniet van het proces!

Wat doen we met de verdrietige puzzelstukjes?

Puzzelstukjes van verdriet en pijn zullen ook gelegd moeten worden, ze horen bij je leven en verdienen een plekje. Als ik om me heen kijk zie ik dat we er alles aan doen om deze stukjes te vermijden. Waarom zouden we verdriet en pijn willen? Bah vervelend. En dat ben ik met je eens. Maar we kunnen ze niet vermijden. Ze hebben een plekje nodig en om dat plekje te krijgen moeten we de confrontatie met verdriet aangaan. We willen gelukkig zijn. Meestal hebben we nog niet voldoende aan het gewone geluk, maar we willen zo nodig fantastisch gelukkig zijn. Niet zomaar een beetje content, maar fantastisch. Ik pleit absoluut niet voor ongelukkigheid, maar voor geluk en plezier vinden in 'the ordinary of life'. Waarbij we in het moment leven en genieten van de kleine dingen.

Na regen komt zonneschijn

Gevoelens van pijn en verdriet komen en gaan, net zoals geluk komt en weer gaat.

Niets is voor altijd. Verdriet en pijn zullen plaatsmaken voor iets nieuws zodra je het een plekje geeft.

Stop met wegmoffelen en accepteer dat ook dit een proces is waar je doorheen moet.

Voelen wat je voelt, er de pest in hebben, lekker hard huilen.

Het leven is niet altijd leuk.

Oké en dan heb je gehuild, je hebt toe gegeven dat je in een dip zit en is het moeilijk om uit die negatieve spiraal te breken. Verdriet, onmacht, frustratie, woede, het mag er allemaal zijn maar hou jezelf niet gevangen achter die donkere wolk. Op het moment dat het leven moeilijk is, heeft het menselijke dier nood aan een ander sociaal wezen. Hechting, begrip en samenzijn zijn onderdeel van de zonnestralen die jou weer kunnen verwarmen.

De mooiste verbindingen ontstaat op de meest kwetsbare momenten.

Liefde verschijnt niet altijd in de meest fantastische kant van het leven. Liefde verschijnt op de momenten wanneer we er voor elkaar zijn in moeilijke tijden. Waarbij we in het moment zijn en volledige aanwezigheid voor elkaar hebben. Liefde geeft dan een gevoel van betekenis en zingeving waardoor we de kracht krijgen om weer op te staan.

Wat is nu het probleem van onze maatschappij?

Onze kwetsbaarheid en ons tekort wordt weggeduwd achter een donkere wolk.

We willen altijd stoer, sterk en leuk zijn. Verkiezen dit boven praten over wat we echt nodig hebben. In onze maatschappij tonen we een 'ik kan het allemaal alleen' houding waardoor we ons afsluiten, verbinding missen en eenzaam worden. We kunnen dit doorbreken door meer kwetsbaarheid, gevoeligheid en de kleine verdrietigheden met elkaar te delen. Je hoeft niet meteen je hele levensverhaal op straat te gooien. Het gaat erom dat we eerlijk naar ons gevoel durven te kijken en beseffen dat het oké is om dit te uiten naar je naaste omgeving. Elkaar een luisterend oor bieden zonder opgedrongen adviezen en zonder te veroordelen. Gewoon luisteren, in het moment zijn met volledige aanwezigheid voor elkaar. Dan ontstaan er verbinding vanuit liefde en helpen we elkaar met onze kwetsbaarheid en tekorten te leren zien en accepteren. Zo kan het puzzelstukje verdriet een plekje krijgen en ruimte maken voor het nieuwe stukje dat het plaatje licht schenkt. Je zult merken dat je de puzzel des leven steeds beter gaat zien en begrijpen. Deel jou zoekproces en je zult zien dat we allemaal wel eens moeite hebben met puzzelen. Je bent niet alleen!