Ik zie ik zie wat jij niet ziet....
Fouten maken is heel menselijk en het is normaal om je even slecht te voelen als je een verkeerde keuze gemaakt heb. Niemand is perfect en fouten maken is nodig om te leren en groeien. Als je gevoelens van schuld en schaamte verstopt, niet durft te praten over wat je voelt dan blijven deze aan je vreten en blokkeren ze de weg naar vergeving en een liefdevol leven. Pijn kan ons veel leren, maar dan moeten we eerlijk naar onszelf durven te kijken.
Wat als fouten en schuldgevoelens je leven gaan beheersen? Er zijn mensen die leven met een schuldgevoel en zichzelf elke dag opnieuw blijven straffen door de zelfkritiek als waarheid te zien. Ze kwetsen zichzelf door te denken dat ze pijn verdienen. Jezelf kwetsen is al pijnlijk genoeg. Waarom gebeurd het dan toch dat mensen elkaar pijn gaan doen? Andere mensen kwetsen heeft te maken met de behoefte aan macht. Bovendien geeft de macht om andere mensen pijn te doen onzekere mensen een gevoel van zekerheid. Ze voelen zich beter als ze niet de enige zijn die lijden. En dan is er ook nog zoiets als wraak. Mensen die kwaad is aangedaan kunnen uitzijn op wraak. Ze zoeken naar rechtvaardigheid voor de pijn die ze voelen en denken dat wraak de oplossing is. Deze wraak geeft dan het gevoel dat ze sterk zijn, terwijl dit een fictieve vorm van kracht is. De gevolgen van wraak zijn vaak ook diepe schuldgevoelens. Allemaal zinloos omdat niemand er beter en gelukkiger van wordt. Laten we schuldgevoelens eens met een andere bril bekijken.
De bril van de maatschappij
Oké je hebt iets stoms gedaan, je kunt het niet meer terugdraaien, je hebt spijt, voelt je schuldig en gaat nadenken over hoe de maatschappij dit zou beoordelen.
En precies daar ontstaat onze grootste pijn. We denken goedkeuring en acceptatie van andere mensen nodig te hebben voordat we liefdevol naar onszelf mogen zijn. Het werkt precies andersom.
Vergeving en acceptatie begint bij jezelf. Als we door de maatschappij begrepen willen worden dan kijken we door de bril van de maatschappij: het is nooit goed genoeg, je blijft jezelf vergelijken of je handelt naar de verwachting van anderen. Neem die bril eens af en kijk naar jezelf. Stop met zelfafwijzing en kritiek. Richt de blik naar jezelf en vraag je af: wat kan ik van mijn fouten leren? Hoe kan ik leven vanuit vergeving en liefdevol zijn naar mezelf en mijn omgeving?
Ga eens naar je hart. Luister erna. Welke behoefte heeft je hart?
Juist…..de behoefte aan liefde.
Voor liefde kunnen we de meest gekke dingen doen.
Achteraf niet altijd de meest slimme keuzes
Wat kan je ervan leren?
Durven kijken is leren begrijpen.
Laat los dat je door iedereen begrepen wil worden.
Je bent niet wat je is overkomen, je bent niet je verleden of je fouten.
Je kunt daarom nooit een slecht persoon zijn, het was een slechte ervaring, maar dat maakt je geen slecht persoon.
Zelfkritiek is geen waarheid.
Jij en ik, iedereen die dit leest heeft fouten gemaakt en we blijven dezelfde fouten maken totdat we hiervan geleerd hebben.
Besef dat sommige dingen onveranderbaar zijn, wat je wel kunt veranderen is hoe jij reageert op de situatie.
De verandering begint bij jezelf !
Durf je te kijken? Dan kun je leren van je fouten, groeien en meer liefde voor jezelf en je omgeving voelen.